Dor sünd wi weer

(Georg Wagner (GeWa))

Das ist die plattdeutsche Cover-Version von "Das ist die Liebe der Matrosen". Der Text erzählt vom (Liebes)-Leben eines Matrosen. Aber die Ehefrau zu Hause hat sich anscheinend auch nicht gelangweilt.

Bitte beachten: Dieser Text ist urheberrechtlich geschützt und darf ohne vorherige und ausdrückliche Genehmigung von Premium Lyrics - auch in Teilen oder in überarbeiteter Form - nicht kopiert oder weiterverwendet werden.

Lizenz auswählen (10 von 10 Lizenzen noch vorhanden)

Lizenzgruppe 1: nicht-kommerzielle Nutzung

Lizenzgruppe 2: kommerzielle Nutzung mit eingeschränktem Vervielfältigungsrecht

Lizenzgruppe 3: kommerzielle Nutzung mit unbeschränktem Vervielfältigungsrecht

Hier findest Du mehr Informationen über unsere Lizenzmodelle.

In den Warenkorb Wunschliste

1)      
To Huus, dor sünd wi weer.
Is fievteihn Maanten her,
Dor sünd wi unner Seil gahn.
Dat kann doch woll nich ween.
Dat kann doch woll nich ween.
Moi Froolü geev ´t to sehn,
In Hongkong un Athen.
Doch is dat Reisen nu daan.
Dat kann doch woll nich ween.
Dat kann doch woll nich ween.
Dien Ollske maakt Gedoo.
Denn laat hör doch, de Koh.
Du büst boll weer in Shanghai, dor tövt ´n anner Froo.

Refrain:  
Dor sünd wi weer, bruukst nich mehr töven.
En Matroos, mien lütte Muus,
De is faken nich to Huus.
Ik sün di troo, dat kannst du glöven.
Elk moi Wicht up disse Eer vertellt man dat.
Süchst du dor boven de beid Möven?
Se finnen ok alltied hör Nüst.
Dor sünd wi weer, bruukst nich mehr töven.
Doch meest sünd wi nich lang to Huus.
Wi bruukt de See un ´t Störmgebruus.

2)      
Well is denn de lütt Jung,
De glieks to hulen anfung?
Du seggst, he is mien Egen.
Dat kann doch woll nich ween.
Dat kann doch woll nich ween.
Dat Haar van d´ Jung is rood,
Sien Ohren de sünd groot.
De Jung is nich mien Egen.
Dat kann doch woll nich ween.
Dat kann doch woll nich ween.
De Postbood, dat is wahr,
Hett, glöv ik, fürrood Haar.
Oh, wenn de mörgen kummt, gifft dat Hau. Denn geiht ´t hum naar.
© Georg Wagner (GeWa) 2020